بانو فاضله عالیه خانم مولانا (رضوان الله علیها)

عالمه فاضله مرحوم عالیه خانم مولانا صبیه عالم مجاهد مرحوم آیت الله العظمی حاج سید محمد مولانا (قدس سره) در روز پنجشنبه هشتم ربیع الاول 1337 ق در شهر تبریز دیده به جهان گشود.

زندگی و رشد در محیط علمی منزل و تربیت های والد، همچنین تاثیر گرفتن از برادران، این بانوی فرزانه را علاقمند به کسب دانش و بدست آوردن معارف اسلامی نمود.

بدین جهت این بانو شروع به فراگیری ادبیات عرب، تفسیر ، حدیث و احکام از محضر والد و حضرات آیات حاج سیدعلی ، سید مصطفی و سید ابوالحسن نمود.

سپس شروع به برگزاری مجالس ویژه مخصوص بانوان بانحوه و آموزش خاص نمود ، چنانکه در روزهای شنبه در منزل خویش و سایر روزهای هفته در منازل بانوان مومنه برگزار می کرد.

شیوه خاص این بانو چنان بود که سوای آموزش قرآن و معارف به تربیت شاگرد نیز می پرداخت که حاصل این نوع آموزش و تدریس، تربیت دهها بانوی مُدرسه و مومنه شد که این مخدرات توانستند بعدها چه در تهران و چه در تبریز، به ادراه مجالس بپردازند و حاصل آنچه از استاد یاد گرفته بودند در طی دهه های بعد در اختیار علاقمندان قرار بدهند و آنان را از چشمه زلال قرآن و معارف سیراب نمایند.

از شاگردان این عالمه کامله می توان به بانوان زیر اشاره کرد که خود توانستند بنیانگذار مجالس ویژه بانوان باشند.

 1 – مرحومه حاجیه بتول صادقی خویی ( مشهور به خانم مولانا) فرزند آیت الله العظمی حاج سید علی اصغر صادقی خویی (قدس سره) همسر مرحوم حاج سید رضا مولانا که در تهران سالهای متمادی جلسات قرآن و احکام برگزار میکرد.

2 – حاجیه خانم قدس

3 – مرحومه حاجیه خانم جواهری

4 – مرحومه حاجیه خانم حسینی

5 – حاجیه خانم اسدی

6 – حاجیه خانم منیری

7 – حاجیه خانم نخجوانی

8 – مرحومه حاجیه خانم ابپچیان مقدم (دستمالچی)

سرانجام این بانوی فاضله در تاریخ 19 محرم 96 مطابق با 1 / 11/ 1354 ش دعوت حق را لبیک گفت. پیکر این بانوی مومنه پس از فوت به قم منتقل و در قبرستان وادی السلام بخش 8 ردیف 284 قبر 6 بخاک سپرده شد.

پس از فوت مجالس متعددی از سوی شاگردان ایشان برگزار شد که از آنجمله می توان به مجالس زیر اشاره کرد:

1 – از سوی حاجیه خانم نخجوانی در مسجد تاج احمدیها واقع در خیابان ملل متحد

2 – از سوی حاجیه خانم منیری در مسجد کدخداباشی واقع در خیابان مقصودیه

در رثای این بانوی مخدره مرحوم آقای حاج میرزا احمد ذاکر شعر زیر را سروده است.

در وفات مرحومه مغفوره عالیه خانم مولانا

مرحومه که مومنه و بی نظیر بود

دارای علم و فهم و کمال کثیر بود

بس کرده بود کسب کمالات و اخذ علم

از محضر پدر که فقیه خبیر بود

محجوبه که در کنف عصمت و عفاف

در شهر ما به دانش و تقوا شهیر بود

در کثرت اصالت و از حُسن تربیت

با عقل بر شناختن حق او بصیر بود

در مکتب مسائل و احکام شرع و دین

برعده کثیر زنسوان مدیر بود

مملو بود مجلس درسش ز بانوان

بس دانش و قرائت وی دلپذیر بود

لبیک گفت داعی حق را ز جان و دل

مانند رفتگان که همه ناگزیر بود

روحش قرین رحمت یزدان که روز و شب

بر خلق عفو  و رحمت حق را بشیر بود