آیت الله سید ابوالقاسم مولانا (قدس سره)

حاج سيّد ابوالقاسم مولانا فرزند آيت الله سيّد على فرزند آيت الله سيّد محمّد فرزند سيّد عبدالكريم موسوى سرابى تبريزى در سال 1353 ق در تبريز ، در بيت علم و فقاهت ديده به جهان گشود . تحصيلات ابتدايى را در تبريز فرا گرفت و آنگاه
دروس مقدماتى را در نزد استادانى همچون پدر فرزانه اش آموخت و از وجود آنها بهرها برد . وى سپس براى تكميل تحصيلات خويش راهى شهر مقدس قم گرديد و از بدو ورود به آن شهر در جلسات درسى آيت الله حاج آقا حسين بروجردى ، امام خمينى ، آيت الله سيّد محمّد رضا گلپايگانى ، آيت الله سيّد شهاب الدين مرعشى نجفى ، علاّمه سيّد محمّد حسين طباطبايى و … حاضر شد و بر انبوه اطلاعاتش افزود .

معظم له پس از سال ها اقامت در جوار مرقد ملكوتى حضرت فاطمه معصومه 3 و دريافت اجازات متعدد از اساتيدش به زادگاهش مراجعت نمود و به امر تدريس ، تبليغ و ترويج معارف الهى همت گماشت . آيت الله مولانا عالمى محتاط ، مبلغى دلسوز بود و بعد از اقامه نماز جماعت به تشريح احكام الهى و تفسير قرآن مجيد مى پرداخت و شيفتگان خاندان عصمت و طهارت را سيراب مى كرد .

آنچه از ايشان به چاپ رسيده عبارت است از :

1 . چهل حديث در خصوص نماز ( عربى ـ فارسى ، تبريز ، 1362 ش ) ;

2 . الطلعة الرشيدة ( فارسى ، تبريز ، 1415 ق ) ;

3 . علم و عمل يا دانش و كردار ( فارسى ، تبريز ) .

سرانجام اين عالم وارسته ، پس از يك دوره نقاهت كوتاه مدت ، در روز يكشنبه 29 شوال المكرم 1426 ق در زادگاهش بدرود حيات گفت و پيكر پاكش پس از تشييع باشكوه در قبرستان وادى رحمت در جوار قبر برادر بزرگترش آيت الله سيّد ابوالحسن مولانا به خاك سپرده شد .^([1])