دعای علقمه
علقمه گفت: حضرت باقر عليه السّلام فرمود:اگر بتوانى آن حضرت را هر روز به اين زيارت در خانه خود زيارت كنى زيارت كن،كه تمام اين ثوابها براى تو خواهد بود.محمّد بن خالد طيالسى از سيف بن عميره روايت كرده:با صفوان بن مهران و جمعى ديگر از اصحاب خودمان به سوى نجف بيرون رفتيم-پس از خروج حضرت صادق عليه السّلام از حيره به جانب مدينه-زمانىكه از زيارت امير مؤمنان فارغ شديم،صفوان صورت خود را به جانب مشهد ابا عبد اللّه گردانيد،آنگاه به ما گفت:از نزد سر مقدّس امير مؤمنان،حسين عليه السّلام را زيارت كنيد،كه از اينجا امام صادق عليه السّلام ايما و اشاره كرد،به سلام بر آن حضرت و من در آنوقت خدمت آن حضرت بودم.سيف گفت:صفوان همان زيارتى را خواند،كه علقمة بن محمّد حضرمى از امام باقر عليه السّلام در روز عاشورا روايت كرده بود،سپس دو ركعت نماز نزد سر امير مؤمنان عليه السّلام بجا آورد،و پس از آن نماز،امير مؤمنان عليه السّلام را وداع كرد و اشاره كرد به جانب قبر امام حسين عليه السّلام درحالىكه روى خود را به جانب او كرده بود و پس از زيارت او وداع گفت،و از جمله دعاهايى كه بعد از نماز خواندن اين بود:
يَا اللَّهُ يَا اللَّهُ يَا اللَّهُ يَا مُجِيبَ دَعْوَةِ الْمُضْطَرِّينَ يَا كَاشِفَ كُرَبِ الْمَكْرُوبِينَ يَا غِيَاثَ الْمُسْتَغِيثِينَ يَا صَرِيخَ الْمُسْتَصْرِخِينَ [وَ] يَا مَنْ هُوَ أَقْرَبُ إِلَيَّ مِنْ حَبْلِ الْوَرِيدِ [وَ] يَا مَنْ يَحُولُ بَيْنَ الْمَرْءِ وَ قَلْبِهِ [وَ] يَا مَنْ هُوَ بِالْمَنْظَرِ الْأَعْلَى وَ بِالْأُفِقِ الْمُبِينِ [وَ] يَا مَنْ هُوَ الرَّحْمَنُ الرَّحِيمُ عَلَى الْعَرْشِ اسْتَوَى [وَ] يَا مَنْ يَعْلَمُ خَائِنَةَ الْأَعْيُنِ وَ مَا تُخْفِي الصُّدُورُ [وَ] يَا مَنْ لا يَخْفَى عَلَيْهِ خَافِيَةٌ يَا مَنْ لا تَشْتَبِهُ عَلَيْهِ الْأَصْوَاتُ [وَ] يَا مَنْ لا تُغَلِّطُهُ [تُغَلِّظُهُ] الْحَاجَاتُ [وَ] يَا مَنْ لا يُبْرِمُهُ إِلْحَاحُ الْمُلِحِّينَ يَا مُدْرِكَ كُلِّ فَوْتٍ [وَ] يَا جَامِعَ كُلِّ شَمْلٍ [وَ] يَا بَارِئَ النُّفُوسِ بَعْدَ الْمَوْتِ يَا مَنْ هُوَ كُلَّ يَوْمٍ فِي شَأْنٍ يَا قَاضِيَ الْحَاجَاتِ يَا مُنَفِّسَ الْكُرُبَاتِ يَا مُعْطِيَ السُّؤْلاتِ يَا وَلِيَّ الرَّغَبَاتِ،
اى خدا،اى خدا،اى پاسخدهنده خواسته بيچارگان،اى برطرف كننده اندوه اندوهگينان،اى فريادرس داخواهان،اى دادرس دادجويان،اى آنكه به من از رگ گردن نزديك است،اى آنكه ميان شخص و دلش پرده مىشود،اى آنكه بر ديدگاه برتر است،و بر سپهبد روش،اى آنكه بخشنده و مهربان است،و بر حكومت كشور هستى استيلا دارد،اى آنكه خيانت چشمها،و آنچه را سينهها پنهان كنند مىداند،اى آنكه هيچ پوشيدهاى بر او مخفى نيست،اى آنكه صداها بر او مشتبه نشود،اى آنكه نيازمنديها،او را به اشتباه نيندازند اى آنكه اصرار اصراركنندگان او را به ستون نياورد،اى دريابنده هر از دست رفته،اى گردآورنده هر پراكنده،اى آفريننده جانها پس از مرگ،اى آنكه هر روز در كارى است،اى برآورنده حاجات،اى بيرون آورنده غمها از دلها،اى بخشنده خواهشها،اى سرپرست رغبتها،
يَا كَافِيَ الْمُهِمَّاتِ يَا مَنْ يَكْفِي مِنْ كُلِّ شَيْءٍ وَ لا يَكْفِي مِنْهُ شَيْءٌ فِي السَّمَاوَاتِ وَ الْأَرْضِ أَسْأَلُكَ بِحَقِّ مُحَمَّدٍ خَاتَمِ النَّبِيِّينَ وَ عَلَيٍّ أَمِيرِ الْمُؤْمِنِينَ وَ بِحَقِّ فَاطِمَةَ بِنْتِ نَبِيِّكَ وَ بِحَقِّ الْحَسَنِ وَ الْحُسَيْنِ فَإِنِّي بِهِمْ أَتَوَجَّهُ إِلَيْكَ فِي مَقَامِي هَذَا وَ بِهِمْ أَتَوَسَّلُ وَ بِهِمْ أَتَشَفَّعُ إِلَيْكَ وَ بِحَقِّهِمْ أَسْأَلُكَ وَ أُقْسِمُ وَ أَعْزِمُ عَلَيْكَ وَ بِالشَّأْنِ الَّذِي لَهُمْ عِنْدَكَ وَ بِالْقَدْرِ الَّذِي لَهُمْ عِنْدَكَ وَ بِالَّذِي فَضَّلْتَهُمْ عَلَى الْعَالَمِينَ وَ بِاسْمِكَ الَّذِي جَعَلْتَهُ عِنْدَهُمْ وَ بِهِ خَصَصْتَهُمْ دُونَ الْعَالَمِينَ وَ بِهِ أَبَنْتَهُمْ وَ أَبَنْتَ فَضْلَهُمْ مِنْ فَضْلِ الْعَالَمِينَ حَتَّى فَاقَ فَضْلُهُمْ فَضْلَ الْعَالَمِينَ جَمِيعا أَسْأَلُكَ أَنْ تُصَلِّيَ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ وَ أَنْ تَكْشِفَ عَنِّي غَمِّي وَ هَمِّي وَ كَرْبِي وَ تَكْفِيَنِي الْمُهِمَّ مِنْ أُمُورِي وَ تَقْضِيَ عَنِّي دَيْنِي وَ تُجِيرَنِي مِنَ الْفَقْرِ وَ تُجِيرَنِي مِنَ الْفَاقَةِ وَ تُغْنِيَنِي عَنِ الْمَسْأَلَةِ إِلَى الْمَخْلُوقِينَ،
اى كفايت كننده امور مهمّ،اى آنكه از هرچيز كفايت كند،و كفايت نكند از او چيزى در آسمانها و زمين،از تو درخواست مىكنم به حق محمّد خاتم پيامبران،و على امير مؤمنان و به حق فاطمه دختر پيامبرت،و به حق حسين و حسين،من در اينجايگاه به وسيله آنان به تو توجه مىكنم و به ايشان متوسّل مىشوم،و به آنان به درگاه شفاعت مىخواهم،و به حق آنان از تو درخواست مىكنم و سوگند مىخورم و تو را سوگند مىدهم و به شأنى كه براى آنان نزد توست،و به حق قدرى كه براى آنان پيش تو است،و به آنچه آنان را بر جهانيان برترى دادى،و به حق نامت كه آن را نزد آنان قرار دادى،و از ميان جهانيان،آنان را به آن نام اختصاص دادى،و به آن نام وجودشان و فضلشان را از فضل جهانيان آشكار نمودى،تا فضل آنان بر فضل همه جهانيان برترى گرفت،از تو مىخواهم بر محمّد و خاندان محمّد درود فرستى،و غم و نگرانى و گرفتاريم را برطرف كنى،و مرا از مهمّ امورم كفايت نمايى و قرضم را ادا كنى،و از تهيدستى و درماندگى پناهم دهى،و از درخواست نمودن از مخلوقات بىنيازم نمايى،
وَ تَكْفِيَنِي هَمَّ مَنْ أَخَافُ هَمَّهُ وَ عُسْرَ مَنْ أَخَافُ عُسْرَهُ وَ حُزُونَةَ مَنْ أَخَافُ حُزُونَتَهُ وَ شَرَّ مَنْ [مَا] أَخَافُ شَرَّهُ وَ مَكْرَ مَنْ أَخَافُ مَكْرَهُ وَ بَغْيَ مَنْ أَخَافُ بَغْيَهُ وَ جَوْرَ مَنْ أَخَافُ جَوْرَهُ وَ سُلْطَانَ مَنْ أَخَافُ سُلْطَانَهُ وَ كَيْدَ مَنْ أَخَافُ كَيْدَهُ وَ مَقْدُرَةَ مَنْ أَخَافُ [بَلاءَ] مَقْدُرَتَهُ عَلَيَّ وَ تَرُدَّ عَنِّي كَيْدَ الْكَيَدَةِ وَ مَكْرَ الْمَكَرَةِ اللَّهُمَّ مَنْ أَرَادَنِي فَأَرِدْهُ وَ مَنْ كَادَنِي فَكِدْهُ وَ اصْرِفْ عَنِّي كَيْدَهُ وَ مَكْرَهُ وَ بَأْسَهُ وَ أَمَانِيَّهُ وَ امْنَعْهُ عَنِّي كَيْفَ شِئْتَ وَ أَنَّى شِئْتَ اللَّهُمَّ اشْغَلْهُ عَنِّي بِفَقْرٍ لا تَجْبُرُهُ وَ بِبَلاءٍ لا تَسْتُرُهُ وَ بِفَاقَةٍ لا تَسُدُّهَا وَ بِسُقْمٍ لا تُعَافِيهِ وَ ذُلٍّ لا تُعِزُّهُ وَ بِمَسْكَنَةٍ لا تَجْبُرُهَا اللَّهُمَّ اضْرِبْ بِالذُّلِّ نَصْبَ عَيْنَيْهِ وَ أَدْخِلْ عَلَيْهِ الْفَقْرَ فِي مَنْزِلِهِ،
و از من كفايت كنى اندوه كسى را كه از اندوهش مىترسم،و دشوارى كسى را كه از دشوارى هراس دارم، و ناهموارى كسى را كه از ناهمواريش بيم دارم،و شر كسىكه از شرش مىترسم،و فريب كسىكه از فريبش وحشت دارم، و تجاوز كسىكه از تجاوزش بيم دارم،و بىعدالتى كسىكه از بىعدالتىاش مىترسم،و سلطه كسىكه از سلطه كسىكه از سلطهاش وحشت دارم،و نقشه كسىكه از نقشهاش بيم دارم،و قدرت كسىكه از قدرتش به خود مىترسم،و از تو مىخواهم كه بدانديشى بدانديشان مكر مكّاران را امن بگردانى خدايا هركه قصد من كرده قصدش كن،و هركه درباره من بدانديشى كرد،در حقش بدانديشى كن،و از من حيله و نيرنگ و نيرو و آرزويش را بازگردان،و او را از من بازدار هرگونه كه خواهى،و هر كجا كه خواهى،خدايا او را از من سرگرم كن به فقرى كه جبرانش نكنى،و به بلايى كه نپوشانىاش،و به نيازى كه سدّش نكنى،و به دردى كه عافيتش ندهى،و ذلّتى كه عزيزش ننمايى،و مسكنتى كه جبرانش نفرمايى.خدايا بزن خوارى كه در برابر دو چشمش،و وارد كن تهيدستى را بر او در منزلش،
وَ الْعِلَّةَ وَ السُّقْمَ فِي بَدَنِهِ حَتَّى تَشْغَلَهُ عَنِّي بِشُغْلٍ شَاغِلٍ لا فَرَاغَ لَهُ وَ أَنْسِهِ ذِكْرِي كَمَا أَنْسَيْتَهُ ذِكْرَكَ وَ خُذْ عَنِّي بِسَمْعِهِ وَ بَصَرِهِ وَ لِسَانِهِ وَ يَدِهِ وَ رِجْلِهِ وَ قَلْبِهِ وَ جَمِيعِ جَوَارِحِهِ وَ أَدْخِلْ عَلَيْهِ فِي جَمِيعِ ذَلِكَ السُّقْمَ وَ لا تَشْفِهِ حَتَّى تَجْعَلَ ذَلِكَ لَهُ شُغْلا شَاغِلا بِهِ عَنِّي وَ عَنْ ذِكْرِي وَ اكْفِنِي يَا كَافِيَ مَا لا يَكْفِي سِوَاكَ فَإِنَّكَ الْكَافِي لا كَافِيَ سِوَاكَ وَ مُفَرِّجٌ لا مُفَرِّجَ سِوَاكَ وَ مُغِيثٌ لا مُغِيثَ سِوَاكَ وَ جَارٌ لا جَارَ سِوَاكَ خَابَ مَنْ كَانَ جَارُهُ سِوَاكَ وَ مُغِيثُهُ سِوَاكَ وَ مَفْزَعُهُ إِلَى سِوَاكَ وَ مَهْرَبُهُ [إِلَى سِوَاكَ] وَ مَلْجَؤُهُ إِلَى غَيْرِكَ [سِوَاكَ] وَ مَنْجَاهُ مِنْ مَخْلُوقٍ غَيْرِكَ فَأَنْتَ ثِقَتِي وَ رَجَائِي وَ مَفْزَعِي وَ مَهْرَبِي وَ مَلْجَئِي وَ مَنْجَايَ،
و بيمارى و درد را در بدنش،تا او را از من سرگرم كنندهاى كه فراغتى برايش نباشد،و ياد مرا از يادش ببر،همچنانكه ياد خودت را از يادش بردى و نگاهدار از من گوش و چشم و زبان و دست و پا و قلب و همه اعضايش را،و در همه آنها بر او بيمارى وارد كن،و شفايش مده،تا آن را قرار دهى براى او سرگرمى سرگرمكنندهاى،از من و ياد من،و كفايت كن اى كفايت كننده،آنچه را كه غير تو كفايت نكند،به درستى كه تويى كفايت كنندهاى كه كفايت كنندهاى جز تو نيست،و گشايندهاى جز تو نيست،و پناهدهندهاى جز تو نيست نوميد گشت كسىكه پناهدهندهاش جز تو،و فريادرسش جز تو،و پناهگاهش جز تو،و گريزگاهش جز تو،و ملجأش جز تو،و جاى نجاتش از مخلوق غير توست،پس تويى آرامش و اميدم،و پناهگاه و گريزگاهم و ملجأ و جاى نجاتم،
فَبِكَ أَسْتَفْتِحُ وَ بِكَ أَسْتَنْجِحُ وَ بِمُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ أَتَوَجَّهُ إِلَيْكَ وَ أَتَوَسَّلُ وَ أَتَشَفَّعُ فَأَسْأَلُكَ يَا اللَّهُ يَا اللَّهُ يَا اللَّهُ فَلَكَ الْحَمْدُ وَ لَكَ الشُّكْرُ وَ إِلَيْكَ الْمُشْتَكَى وَ أَنْتَ الْمُسْتَعَانُ فَأَسْأَلُكَ يَا اللَّهُ يَا اللَّهُ يَا اللَّهُ بِحَقِّ مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ أَنْ تُصَلِّيَ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ وَ أَنْ تَكْشِفَ عَنِّي غَمِّي وَ هَمِّي وَ كَرْبِي فِي مَقَامِي هَذَا كَمَا كَشَفْتَ عَنْ نَبِيِّكَ هَمَّهُ وَ غَمَّهُ وَ كَرْبَهُ وَ كَفَيْتَهُ هَوْلَ عَدُوِّهِ فَاكْشِفْ عَنِّي كَمَا كَشَفْتَ عَنْهُ وَ فَرِّجْ عَنِّي كَمَا فَرَّجْتَ عَنْهُ وَ اكْفِنِي كَمَا كَفَيْتَهُ [وَ اصْرِفْ عَنِّي] هَوْلَ مَا أَخَافُ هَوْلَهُ وَ مَئُونَةَ مَا أَخَافُ مَئُونَتَهُ وَ هَمَّ مَا أَخَافُ هَمَّهُ بِلا مَئُونَةٍ عَلَى نَفْسِي مِنْ ذَلِكَ وَ اصْرِفْنِي بِقَضَاءِ حَوَائِجِي وَ كِفَايَةِ مَا أَهَمَّنِي هَمُّهُ مِنْ أَمْرِ آخِرَتِي وَ دُنْيَايَ يَا أَمِيرَ الْمُؤْمِنِينَ [وَ يَا أَبَا عَبْدِ اللَّهِ] عَلَيْكَ [عَلَيْكُمَا] مِنِّي سَلامُ اللَّهِ أَبَدا [مَا بَقِيتُ] وَ بَقِيَ اللَّيْلُ وَ النَّهَارُ،
به تو گشايش ميخواهم،و به تو رستگارى مىجويم،و به محمّد و خاندان محمّد سوى تو رو مىكنم،و متوسّل مىشوم،و شفاعت مىخواهم،اى خدا،اى خدا،اى خدا،سپاس و شكر تو راست،شكايت تنها به سوى توست،و تويى كه به يارى خواستهشدهاى،از تو مىخواهم اى خدا،اى خدا،اى خدا،به حق محمّد و خاندان محمّد،كه بر محمّد و خاندان محمّد درود فرستى،و غم و نگرانى و اندوه شديد مرا در اين حالت برطرف كنى،همچنانكه از پيامبرت نگرانى و غم و اندوه را برطرف نمودى،و او را از هراس دشمنش كفايت كردى از من برطرف كن همچنانكه از او برطرف نمودى،و از من بگشاى همچنانكه از او گشودى،و مرا كفايت كن همچنانكه او را كفايت كردى از من برگردان هراس آنچه را كه از هراسش مىترسم،و هزينه آنچه را كه از هزينهاش مىترسم،و نگرانى آنچه را كه از نگرانىاش بيم دارم،بدون هيچ زحمتى از اين بابت بر هستىام،و مرا بازگردان به برآوردن حاجاتم،و كفايت آنچه مرا نگران كرده،نگرانىاش از كار آخرت و دنيايم،اى امير مومنان و اى ابا عبد اللّه،بر شما از جانب من سلام خدا هميشه تا هستم و تا شب و روز هست،
وَ لا جَعَلَهُ اللَّهُ آخِرَ الْعَهْدِ مِنْ زِيَارَتِكُمَا وَ لا فَرَّقَ اللَّهُ بَيْنِي وَ بَيْنَكُمَا اللَّهُمَّ أَحْيِنِي حَيَاةَ مُحَمَّدٍ وَ ذُرِّيَّتِهِ وَ أَمِتْنِي مَمَاتَهُمْ وَ تَوَفَّنِي عَلَى مِلَّتِهِمْ وَ احْشُرْنِي فِي زُمْرَتِهِمْ وَ لا تُفَرِّقْ بَيْنِي وَ بَيْنَهُمْ طَرْفَةَ عَيْنٍ أَبَدا فِي الدُّنْيَا وَ الْآخِرَةِ يَا أَمِيرَ الْمُؤْمِنِينَ وَ يَا أَبَا عَبْدِ اللَّهِ أَتَيْتُكُمَا زَائِرا وَ مُتَوَسِّلا إِلَى اللَّهِ رَبِّي وَ رَبِّكُمَا وَ مُتَوَجِّها إِلَيْهِ بِكُمَا وَ مُسْتَشْفِعا [بِكُمَا] إِلَى اللَّهِ [تَعَالَى] فِي حَاجَتِي هَذِهِ فَاشْفَعَا لِي فَإِنَّ لَكُمَا عِنْدَ اللَّهِ الْمَقَامَ الْمَحْمُودَ وَ الْجَاهَ الْوَجِيهَ وَ الْمَنْزِلَ الرَّفِيعَ وَ الْوَسِيلَةَ إِنِّي أَنْقَلِبُ عَنْكُمَا مُنْتَظِرا لِتَنَجُّزِ الْحَاجَةِ وَ قَضَائِهَا وَ نَجَاحِهَا مِنَ اللَّهِ بِشَفَاعَتِكُمَا لِي إِلَى اللَّهِ فِي ذَلِكَ فَلا أَخِيبُ وَ لا يَكُونُ مُنْقَلَبِي مُنْقَلَبا خَائِبا خَاسِرا بَلْ يَكُونُ مُنْقَلَبِي مُنْقَلَبا رَاجِحا [رَاجِيا] مُفْلِحا مُنْجِحا مُسْتَجَابا بِقَضَاءِ جَمِيعِ حَوَائِجِي [الْحَوَائِجِ] وَ تَشَفَّعَا لِي إِلَى اللَّهِ انْقَلَبْتُ عَلَى مَا شَاءَ اللَّهُ ،
و خدا اين زيارت را آخرين بار از زيارت شما قرار ندهد،و بين من و شما جدايى نيندازد،خدايا زنده بدار مرا چون زندگى محمّد و فرزندان او،و بميران مرا چون مرگ آنان،و جانم را بگير بر آيين ايشان،و محشور كن مرا در زمره آنان،و بين من و ايشان هيچگاه جدايى مينداز،حتى به اندازه چشم برهمزدنى در دنيا و آخرت. اى امير مؤمنان،و اى ابا عبد اللّه،به خاطر زيارتتان به جانب شما آمدم،و به خداى پروردگارم و پروردگارتان متوسّلم،و به وسيله شما متوجّه به سوى اويم،و به پيشگاه خدا به وسيله شما درباره اين حاجتم خواستا شفاعتم،پس شما براى من شفاعت كنيد،كه براى شما نزد خدا مقام ستوده و منزلتى آبرومند و جايگاهى بلند و وسيله است،من از نزد شما باز مىگردم،درحالىكه چشم به راه تحقق حاجت،و برآمدن و به انجام رسيدنش،از جانب خدا،به شفاعت شما به درگاه خدا براى خدا براى خود درباره آن هستم،پس نااميد نگردم و نمىباشد بازگشتگاهم نوميدانه و زيانكارانه،بلكه بازگشتگاهم بازگشتم بر آنچه خدا خواست
وَ لا حَوْلَ وَ لا قُوَّةَ إِلا بِاللَّهِ مُفَوِّضا أَمْرِي إِلَى اللَّهِ مُلْجِئا ظَهْرِي إِلَى اللَّهِ مُتَوَكِّلا عَلَى اللَّهِ وَ أَقُولُ حَسْبِيَ اللَّهُ وَ كَفَى سَمِعَ اللَّهُ لِمَنْ دَعَا لَيْسَ لِي وَرَاءَ اللَّهِ وَ وَرَاءَكُمْ يَا سَادَتِي مُنْتَهًى مَا شَاءَ رَبِّي كَانَ وَ مَا لَمْ يَشَأْ لَمْ يَكُنْ وَ لا حَوْلَ وَ لا قُوَّةَ إِلا بِاللَّهِ أَسْتَوْدِعُكُمَا اللَّهَ وَ لا جَعَلَهُ اللَّهُ آخِرَ الْعَهْدِ مِنِّي إِلَيْكُمَا انْصَرَفْتُ يَا سَيِّدِي يَا أَمِيرَ الْمُؤْمِنِينَ وَ مَوْلايَ وَ أَنْتَ [أُبْتُ] يَا أَبَا عَبْدِ اللَّهِ يَا سَيِّدِي [وَ] سَلامِي عَلَيْكُمَا مُتَّصِلٌ مَا اتَّصَلَ اللَّيْلُ وَ النَّهَارُ ،
در جنبش و نيرويى نيست مگر به خدا،واگذار كنندهام،كارم را به خدا،با تكيه دادنم به خدا،در حال توكّل بر خدا،و مىگويم خدا مرا بس است و كافى است،مىشنود خدا صداى كسى را كه او را خواند،براى من وراى خدا و وراى شما اى سرورانم سرحدّى نيست،آنچه پروردگارم خواست شد،و آنچه نخواهد نمىشود،جنبش و نيرويى نيست جز به خدا شما را به خدا مىسپارم،و خدا اين زيارت را آخرين زيارت من از شما قرار ندهد،بازگشتم،اى آقاى من اى امير مؤمنان و مولاى من،و تو اى ابا عبد اللّه اى سرور من و سلامم بر شما پيوسته باد،تا شب و روز پيوسته است،
وَاصِلٌ ذَلِكَ إِلَيْكُمَا غَيْرُ [غَيْرَ] مَحْجُوبٍ عَنْكُمَا سَلامِي إِنْ شَاءَ اللَّهُ وَ أَسْأَلُهُ بِحَقِّكُمَا أَنْ يَشَاءَ ذَلِكَ وَ يَفْعَلَ فَإِنَّهُ حَمِيدٌ مَجِيدٌ انْقَلَبْتُ يَا سَيِّدَيَّ عَنْكُمَا تَائِبا حَامِدا لِلَّهِ شَاكِرا رَاجِيا لِلْإِجَابَةِ غَيْرَ آيِسٍ وَ لا قَانِطٍ آئِبا عَائِدا رَاجِعا إِلَى زِيَارَتِكُمَا غَيْرَ رَاغِبٍ عَنْكُمَا وَ لا مِنْ [عَنْ] زِيَارَتِكُمَا بَلْ رَاجِعٌ عَائِدٌ إِنْ شَاءَ اللَّهُ وَ لا حَوْلَ وَ لا قُوَّةَ إِلا بِاللَّهِ يَا سَادَتِي رَغِبْتُ إِلَيْكُمَا وَ إِلَى زِيَارَتِكُمَا بَعْدَ أَنْ زَهِدَ فِيكُمَا وَ فِي زِيَارَتِكُمَا أَهْلُ الدُّنْيَا فَلا خَيَّبَنِيَ اللَّهُ مَا [مِمَّا] رَجَوْتُ وَ مَا أَمَّلْتُ فِي زِيَارَتِكُمَا إِنَّهُ قَرِيبٌ مُجِيبٌ
اين سلام به شما رسنده است،نه اينكه سلامم از شما پوشيده باشد اگر خدا خواهد،و از او مىخواهم به حق شما اينكه بخواهد آن را و انجام دهد،زيرا او ستوده و بزرگوار است،اى دو سرورم از نزد شما بازگشتم،در حال توبه و سپاس براى خدا،و شكرگذارى و اميدوار به اجابت،بدون يأس و نااميدى،درحالىكه بازگردنده و بازگشت كننده و رجوع كننده به سوى زيارت شمايم،نه روگردان از شما،و نه از زيارتتان،بلكه رجوع كننده و بازگشت كنندهام اگر خدا بخواهد،و جنبش و نيرويى نيست جز بخدا،اى آقايانم به سوى شما و زيارتتان رغبت نمودم،پس از آنكه اهل دنيا نسبت به شما و زيارتتان بىرغبت شدند،خدا مرا از آنچه در زيارت شما اميد و آرزو كردم نااميد نسازد به درستى كه او نزديك و پاسخدهنده است.