حضرت آیت الله العظمی حاج سید ابوالحسن مولانا (اعلی الله مقامه الشریف)
آيت الله سيّد على مولانا فرزند آيت الله سيّد محمّد فرزند سيّد عبدالكريم موسوى سرابى تبريزى در شب شانزدهم ربيع الاوّل 1320 ق در نجف اشرف ديده به جهان
گشود . در دوران طفوليت به همراه پدر عازم تبريز شد . تحصيلات مقدماتى و سطوح را در تبريز فراگرفت و در حالى كه 20 سال داشت راهى عتبات عاليات گرديد و در آن ديار از محضر اساتيدى چون آيت الله آقا شيخ احمد كاشف الغطاء ، آيت الله شيخ محمّد حسين كاشف الغطاء ، آيت الله سيّد محمّد حجّت كوه كمرى ، آيت الله آقا ضياءالدين عراقى ، آيت الله شيخ محمّد حسين غروى اصفهانى و آيت الله ميرزا على ايروانى بهره مند گرديد و موفق به كسب اجازات اجتهاد از آيت الله سيّد ابوالحسن اصفهانى و آيت الله شيخ محمّد حسين كاشف الغطاء گرديد و پس از شش سال اقامت در كنار مرقد مطهّر اميرمؤمنان على 7 در 17 محرّم 1346 ق به وطن خويش مراجعت نمود و مشغول تدريس علوم دينى و تبليغ احكام نبوى 9 و تأليف كتب اسلامى و تربيت طلاّب علوم دينى گرديد . از خدمات ایشان می توان به بازسازی مسجد کرامت ( مهدیه تبریز ) اشاره کرد
آثار ايشان چنين است :
1 . تقريرات دروس فقه و اصول آيت الله حجّت كوه كمرى ( خطى ) ;
2 . صحت و سلامت ( فارسى ، تبريز ، 1332 ش ) ;
3 . تعديل الميزان ( مطبوع ) آخرين كتاب مؤلف ;
4 . آثار المعاصى ( فارسى ، تبريز ، 1330 ش ) ;
5 . نصايح المعصومين ( فارسى ، تبريز ، 1330 ش ) ;
6 . لطائف الاخبار ( مطبوع ) ;
7 . مرآة الحجّ ( فارسى ، تبريز ، 1337 ش ) ;
8 . شرط و جزاء ، بيان احاديثى كه در مورد آثار و نتايج اعمال وارد شده است ;
9 . الفروق بين المرء و المراة فى الاحكام ( فارسى ، تبريز ، 1338 ش ) ;
10 . البركات ( مطبوع ) ;
11 . سيره حسنه ( مطبوع ) ;
12 . حكايات المعصومين ( فارسى ، تبريز ، 1333 ش ) ;
13 . كيف اصبحت ؟ ( مطبوع ) ;
14 . چهل حديث ( مطبوع ) در امامت ;
15 . خدا ، نه طبيعت( مطبوع ) منظومه اى در اثبات صانع ;
16 . حج نامه ( فارسى ، تبريز ، 1350 ش ) ;
17 . دُرّ منظوم ( مطبوع ) در حالات چهارده معصوم ;
18 . الملاحم ( مطبوع ) ;
19 . منجزات مريض ( خطى ) .
آيت الله مولانا در 22 شوّال المكرم 1392 ق در تهران دارفانى را وداع گفت و در شهر مقدّس قم در قبرستان ابوحسين مقبره خانوادگى حاج ابراهيم صادقى به خاك تيره سپرده شد . متن سنگ نوشته اش چنين است :
هو الباقى
مرقد آيت الله آقاى حاج سيّد على مولانا فرزند آيت الله آقاى حاج سيّد محمّد مولانا در شانزدهم ربيع المولود 1320 متولّد در سال 1341 به جهت تكميل تحصيلات به نجف حركت و از محضر بزرگان فقهاء و مراجع استفاده ها كرد و در سال 1346 به تبريز مراجعت و به تدريس و تأليف و ارشاد مشغول بوده . و نسب شريفش به عارف متأله قاسم الانوار تبريزى كه نسبش به امام كاظم 7 منتهى مى شود ، مى رسد . و در بيست و دوّم شوّال 1392 مطابق 8/9/1351 به رحمت ايزدى پيوست .([1])
***
اسامى پسران وى چنين است:
1 . آيت الله سيّد ابوالحسن مولانا (اعلی الله مقامه الشریف).
2 . حاج سيّد ابوالفضل مولانا،
3 . حاج سيّد ابوالقاسم مولانا (قدس سره).
